Emoties… Dat woord riep bij mij weerstand op. Die wilde ik vooral niet uiten, die verwerkte ik gewoon stil van binnen. Masker op. Anderen hadden niets met mijn emoties te maken. Tonen van emoties is toch ook gewoon zwak, vond ik. Tegelijk vond ik ze ook best eng en spannend. Ik was bang dat als ik mijn emoties liet gaan, er geen houden meer aan was. Dat ik mezelf dan niet meer onder controle had…. Dus onderdrukte ik mijn emoties. Eigenlijk deed ik dat mijn hele leven al. Ik zag geen noodzaak dat te veranderen. Maar niets bleek minder waar…
Ik betaalde de prijs
In 2015 betaalde ik al de prijs hiervoor, al wist ik dat op dat moment nog niet. Ik raakte overspannen, kwam thuis te zitten en huilde om het minste of geringste. Ik voelde mij moe, doodmoe… Maar na zes maanden was ik weer volop aan het werk. Ik wisselde van baan en dacht dat het dan wel opgelost zal zijn. Immers, ik was overspannen geraakt door het werk en ik had het overlijden van mijn moeder nog niet verwerkt. Dat samen maakte gewoon dat het teveel geworden was, zo hield ik mezelf voor.
De boog was altijd gespannen
Maar in de nieuwe baan liep ik weer tegen dezelfde problemen op. Mijn stressniveau steeg en ik voelde mij voortdurend gespannen. Nee, dit keer kwam ik niet thuis te zitten. Maar was ik gelukkig? Nee, dat ook niet. Zat ik lekker in mijn vel, nee! Had ik volop energie? Nee, ik was nog steeds moe. En ik merkte dat ik opnieuw in een negatieve spiraal kwam.
Ik zocht de oorzaak buiten mezelf. Mijn baan was gewoon te druk, ik nam teveel hooi op mijn vork… Ik moest gezonder eten. Sowieso was ik al jaren bezig met een zoektocht naar wat gezonde voeding was. Ik volgde webinar naar webinar, las artikel naar artikel. En ik paste mijn eten aan. Het hielp, ik had meer energie. Maar die voortdurende spanning…. Het gevoel dat de boog altijd gespannen stond, bleef.
Nieuwe zoektocht
Mijn zoektocht naar wat ik nu echt wilde, begon opnieuw. En toen stuitte ik op de opleiding tot integraal leefstijl- en vitaliteitscoach. In elke vezel van mijn lichaam voelde ik, dit wil ik! Naast mijn interesse in gezonde voeding riep ik ook al jaren dat ik pastoraal werker wilde worden, net als mijn moeder. En het mooie was, deze opleiding ging uit van de mens als geheel. Als je aan een gezonde leefstijl wil werken, dan zijn naast voeding ook het omgaan met je emoties, je identiteit en je gedachten erg belangrijk. Ergens voelde ik toen al dat er bij mij meer werk aan de winkel was dan enkel en alleen mijn voeding aanpassen…
Het kwartje viel
Bij de module in de opleiding die over emoties ging, werd ik door de trainer uitgedaagd om echt te voelen welke emoties er in mij omgingen en dit te benoemen. Ik vond het eng en spannend, maar ik deed het. En was er toen inderdaad geen houden meer aan? Nee! Ja, ik voelde mij verdrietig op dat moment. Maar juist door het te voelen, te erkennen en te accepteren dat ik verdrietig was, ervoer ik ineens veel meer rust en ruimte.
En toen viel het kwartje….Waarom was ik zo moe en gespannen? Omdat ik continu mijn emoties aan het onderdrukken was. Alsof je een bal onder water probeert te houden, dat kost zoveel energie! Het viel zelfs mijn studiegenootjes op. Die zagen na een paar modules ineens een veel rustigere Martine. Ze stonden er versteld van.
En nu?
Natuurlijk kan ik niet ineens van de ene op de andere dag wel met goed met mijn emoties omgaan. Het is een proces. Ik verval nog regelmatig in mijn oude gedrag, het onderdrukken en negeren van mijn emoties. Maar echt, emoties zijn net als kleine kinderen. Ze blijven om aandacht vragen, tot ze het krijgen. Daarom sta ik steeds vaker bewust stil bij wat ik voel en geef ik er aandacht aan.
Die continue spanning? Die is verdwenen. Ik voel me ontspannender dan ik mij ooit heb gevoeld. En ik kan je zeggen: Dat voelt heerlijk!
Ik hoor je bijna vragen: Maar hoe doe je dat dan, stilstaan bij je emoties, je emoties doorleven? Dat is een mooi onderwerp voor een nieuw blog!